در نوشته‌های قرن اول بعد از میلاد هوراس، لاگانا ورقه‌های خوبی از خمیر سرخ شده بود و یک غذای روزمره بود آتنائوس ناوکراتیس در قرن دوم، دستور العملی برای لاگانا ارائه می دهد که آن را به کریسیپوس تیانا قرن اول نسبت می دهد: ورقه های خمیر ساخته شده از آرد گندم و آب کاهوی خرد شده، سپس با ادویه ها طعم دار شده و در روغن سرخ شده است.
کتاب آشپزی اوایل قرن پنجم، غذایی به نام لاگانا را توصیف میکند که از لایه‌هایی از خمیر با مواد گوشتی تشکیل شده بود، که جد لازانیاهای امروزی است. با این حال، روش پخت این ورقه‌های خمیر با تعریف مدرن ماکارونی ۷۰۰ گرمی تازه یا خشک که فقط دارای مواد اولیه مشابه و شاید شکل بود، مطابقت ندارد.
اولین اطلاعات ملموس در مورد محصولات ماکارونی در ایتالیا به قرن سیزدهم یا چهاردهم برمی گردد. مورخان چندین نقطه عطف واژگانی مرتبط با ماکارونی را ذکر کرده اند که هیچ کدام این ویژگی های اساسی را تغییر نمی دهند. به عنوان مثال، در آثار جالینوس پزشک یونانی قرن دوم پس از میلاد به ایتریون، ترکیبات همگن ساخته شده از آرد و آب اشاره شده است.
در تلمود اورشلیم آمده است که ایتریوم، نوعی خمیر آب پز، از قرن سوم تا پنجم پس از میلاد در فلسطین رایج بوده است. فرهنگ لغت‌نامه‌ای که توسط پزشک و فرهنگ‌نویس عرب قرن نهم، ایشو بر علی گردآوری شده است، ایتریه، همزاد عربی، را به‌عنوان شکل‌های ریسمانی که از سمولینا ساخته شده و قبل از پختن خشک می‌شود، تعریف میکند.
متن جغرافیایی محمد الادریسی که در سال 1154 برای پادشاه نورمن سیسیل راجر دوم گردآوری شده است، به ایتریه ساخته شده و صادر شده از نورمن سیسیل اشاره می کند:
در غرب ترمینی سکونتگاهی لذت بخش به نام ترابیا وجود دارد. نهرهای همیشه جاری آن تعدادی آسیاب را به حرکت در می آورد.
