برای ارزیابی رابطه بین بازی با اسباب بازی تفنگ یوزی و پرخاشگری، سی و شش کودک 3 تا 5 ساله در مهدکودک خود در بازی رایگان مشاهده شدند و برای میزان پرخاشگری واقعی، تظاهر به پرخاشگری، بازی خشن و خشن کدگذاری شدند.
بر اساس پرسشنامه ای که توسط والدین تکمیل شد، کودکان همچنین برای میزان بازی با تفنگ های اسباب بازی در خانه، سطح پرخاشگری رتبه بندی شده برنامه های تلویزیونی ترجیحی آنها، سطح پرخاشگری رتبه بندی شده ترین اسباب بازی های ترجیحی آنها، و تعداد والدین کدگذاری شدند.
تنبیه بدنی کودکان از کل کودکان، 56 درصد در خانه با تفنگ های اسباب بازی بازی می کردند که بیشتر آنها پسر بودند.
تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که میزان تنبیه والدین به شدت پرخاشگری واقعی را در پسران و دختران و میزان بازی با اسلحه اسباب‌بازی به شدت پرخاشگری واقعی را در پسران پیش‌بینی میکند.
با این حال، وقتی نوبت به تظاهر به پرخاشگری می‌رسید، سطح پرخاشگری اسباب‌بازی‌های ترجیحی کودکان قوی‌ترین پیش‌بینی‌کننده بود، در حالی که بازی با تفنگ اسباب‌بازی به‌طور منفی تظاهر به پرخاشگری را پیش‌بینی کرد.
بازی با اسلحه اسباب بازی، بازی وانمودی غیر پرخاشگرانه را پیش بینی نمی کرد، اما تنبیه والدین به طور منفی، بازی وانمودی غیر پرخاشگرانه را پیش بینی کرد.
این نتایج نشان میدهد که بازی با اسلحه اسباب‌بازی و تنبیه والدین به طور مثبت با سطح بالاتری از پرخاشگری واقعی مرتبط است اما تظاهر به پرخاشگری ندارد.
این الگو در قالب نظریه اثر نشانه ای در مقابل نظریه اثر کاتارتیک مورد بحث قرار می گیرد. همچنین برای تمایز بین پرخاشگری واقعی و وانمودی و سایر اشکال بازی در مطالعات آینده استدلال می کند.
این مقاله با استخراج بینش از تجربیات به عنوان یک محقق مادر، داده ها را تجزیه و تحلیل می کند از مطالعات موردی انجام شده با پسران سیاهپوست نژاد مخلوط در یک شهر غرب میانه.
برای بررسی این سوال که آیا پسران مختلط سیاه پوست حق بازی با آنها را دارند؟ اسلحه اسباب بازی در ایالات متحده؟ این مقاله حقایق و یافته‌هایی را به همراه دارد.
مفاهیم برابری در ایمنی، بازی و به طور کلی دوران کودکی. در این تحلیل در مورد نژادپرستانه بازی با اسلحه اسباب بازی، این مقاله هم به اشیاء مادی (اسلحه اسباب بازی) و هم ساختار اجتماعی مردانگی نژاد مخلوط سیاهپوست می پردازد.
